Þirin Þehriyar’dan bir kuþtu uçan,
Kanatlarý ipek, simasý gökçek.
Bu bir hürmüz kuþu ýþýklar saçan,
Bekle ki bir ömür, indi inecek…
Hayalleri vardý, Hay’a açýlan,
Çiçekleri vardý, konup göçülen,
Umutlarý vardý, bir bir biçilen,
Küskün talihini, sildi silecek…
Havada asýlý kaldý bakýþlar,
Ne baharlar geçti, ne karakýþlar,
Özleme büküldü, bütün kargýþlar
Açýlmayan derdi, kim, ne bilecek?
Daðlarýn tütsüsü, dumaný, çeni,
Gölgene esirken, al, yeþil donu,
Bir tebessüm eyle yücelsin þaný,
Sular çaðlamakta, güldü gülecek…
Semadan mý aparmýþtýn, bu dili,
Haydar Baba’dan mý, derdin o gülü?
Karabað’dan kopardýðýn bu teli,
Titreyen gönüller, çaldý çalacak...
Tanrým kavuþtursun, her dem Hýzýr’a,
Budur dileðimiz, gelme nazara,
Bir kýzýl gül müydün düþen Hazar’a
Dokunmazsan eðer, soldu solacak...
Saçlarýný sýðallayýp tarayýn
Yeter olsun uzun süren harayýn
Çiçeklerle donanýrken sarayýn
Nakþolup dört yanda, kaldý kalacak...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.