Ey can; canýmdan can akar ömrün vuslatýna . Ben bilmem yaradan bilir, halden hale geçer aklým. Ve kalbimde ki sevdadýr icimde çoban ateþi yakar beni.. Varmak isterim görmek isterim. Kör oldum korlüðüme, ben bilmezem bilen bilir o halimi. Yollar engebeli, yollar patika, Dik yamaçlar, ucurumlar da sarhoþ dolaþýr ayaklarým.. Bazen güneþe yükselmek, Bazen gölgede durmak arasýnda bir girdabýn icindeyim iþte.. Yok, yok ey can söyle kanatlarýmý niye yaktý sevdan. Niye uççamýyorum ummanlarýna aþkýn.. Bak divane derviþ oldu dost meclisinde ten ve o dil.. Bu adil deðil, Ýsyaným var içimde yanan ateþ harlanýr. Ömrün he anýnda.. Bilirim gecenin içine günü, günün içine geceyi sokan var.. Bilirim toprak su hava ve hayat ve ölüm ve dünya nimeti onundur ebedi onun kalacak.. De hadi götür beni gidemediðim sevdamýn hiçliðine... K...... dediðimde bir sen gelir her an aklýma bir ben kopar dalýnda düþen yaprak misali tenimden topraða... Þiir Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.