Babamý öldüðündeki gibi deðil de Çocukluðumdaki gibi hatýrlýyorum; Güldüðündeki Öptüðündeki… Saçlarýmý okþadýðýndaki gibi… Sarýldýðýndaki Kavgalarda “döv… Ama dövülme… Vur… Ama vurulma…” dediðindeki gibi Hercai aþklar peþinde koþturup koþturup durduðundaki Terk edip gittiðindeki… Kendini özlettirdiðindeki Dilinin ucuna getirip getirip de “Seni seviyorum ah! Oðul…” diyemediðindeki gibi…
Dilinin ucunda söylenmeye can atan Ve gözlerinde deli taylar ve rüzgârlar gibi koþan Ve kalbinde Karadeniz gibi çýldýrýp duran “Seni seviyorum ah! Oðul…” diyen sesini duydum ben baba Üzülme…
Çocuk yýllarým ve 1 Nisan 2021/ Savaþ Karaduman
Kâðýda düþtüðü tarihe bakmayýn siz, bu þiir yüreðimde ilk ateþi, ilk acýyý, yokluðu, yoksulluðu, ilk gidiþi, terkediliþi ve ayrýlýklarý ve hasret duygularýný keþfettikten ve ilkokul sonrasý devlet derslerini okumaya veda edip tamirhaneye çýrak olarak verildikten hemen sonra ve ben daha çok çocukken, babamsýzken yazýldý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.