Aslýnda o kadar kýrgýným ki Yorgun yüreðimle baþbaþa Yazýyorum bu þiiri
...
Artýk hiçbir þeye þaþýrmýyorum Caným o kadar yandý ki kýymet verdiklerim uðruna Sadakâti ilke edinmiþken sevda yolunda Yine de hep üzülen ben oldum Bakýyorum dönüp dönüp evrenin dev aynalarýna Kendimi bulamýyorum hiç birinde Þaþýrýp kalýyorum uzun bir süre Ne çok kendimdem vazgeçmiþim diye Artýk her þeye veda ediyorum Acýlara Kýymetimi bilmeyenlere Aynalarda gördüðüm bu yabancý yüze Bir çýrpýda çekiyorum aradaki hüzün perdesini Ne çok özlemiþim bana dair herþeyi Ne çok özlemiþim kendimi Ve kendimden özür diliyorum Aldýðým yýlbaþý çiçekleri eþliðinde Köpüklü kahve ne iyi gider þimdi diye iç geçiyorum içimden Oðlumun elinde en sevdiðim kahve fincaným Kahve ve evlat kokusu Daha ne isterim ki Burda yazmaya ara veriyorum Bu mutluluk gözyaþlarýnýn senfonisini hiç birþey bozamaz Hoþça kal yürek sýzým Hoþça kal þiiirim Hoþça kal kendim Kendine ve ruhuma iyi bak...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.