Aşikâr edilemeyen düşleri vardı

Gün yüzüne çýkmamýþ
Topraðý yaramamýþ
Aþikâr edilemeyen düþleri vardý
Gömülü saksýlarda
Bohçalanmýþ sandýklarda
Tanrýnýn nefesiyle
Ölüme göç eden
Kelebeklerdeki heveslere benzeyen




Öksüz eksik yarým yanýný dolduran
Yalnýzlýðýn dostluðuna isyankârdý
Evinin saçaklarýnda
yuva yapmýþ serçeler
Kanatlarýndan umudu silkeler diye
Kalbi nöbet tutardý
Her nefes arasý bir zamaný
Baðdaþ kurmuþ bir duada





Iþýðýn kýzýla çalan rengi vururken
Kýrýlgan aynalardaki
ürkek kýzýn
Düþlerindeki sabaha
Mavi bir gemi yelken açtý
Güneþin sarý beyaza bakan ufkuna
Göðsündeki gecenin sisi
yüzündeki öðütülmüþ hazandan ibaret
Mistik bir ibadet
Hüznün sessizlik hasat tozu
samaný
Sevgilinin ruhundan damlayan
Billur aþkla yýkandý




Ömrüne armaðan bir masalýn
Ýlk harfiydi aþk
Tanrýnýn son duadaki tecellisiydi
Kalpteki pusu aydýnlatan kanatlar



















Sosyal Medyada Paylaşın: