yaðmur mühim deðil
alýn þemsiyenizi koltuk altýnýza
bir kasým günü
sanki düþünceliymiþ gibi yürüyün öylesine
þehrin kaldýrýmlarýnda
bilin ki o an bir duvar dibinde
size bakan biri vardýr
ruhunuza zengin hikaye cümleleri kuran
bankta oturan ihtiyara uzattýðýn
bir bardak su
dað olur
taþ olur
çiçek olur
kuþ olur
sessiz bir rüzgar olur
bir manaya taþýr seni
çok eskiye dayalý bir þehirdir insan
uðultulu uçurumlarý
baykuþ öten viraneleri de olacak tabi
yarýsý siyah
yarýsý beyaz
kervanlar da geçecek içinden
þemsiyen koltuðunun altýnda
bir kasým günü
oyalanacak bir þey arayacaksýn duvar dibinde
düþüncelerinin peþine takýlýp gidecek sayýsýz ihtimaller
aklaþan saçlarýnla birlikte tel tel dökülecek
kollarýný geniþ geniþ açarak yürüyen hayaller
giderek yaslana yaslana yürüyen
alelade bir bastona dönüþecek
uzaklaþtýkça seslerden
sabahýn sekizinden akþamýn beþine dek
hiç fark edilmemiþ
parkta gýcýrdayan salýncaklarýn sesini duyacaksýn
küçük bir kýz gözlerini iri iri açýp
uçan bir aðaç gördüðünü söylerken
çocuklarda o beyaz buluta bakýp
uçan aðacý görmenin sevinciyle ortalýðý neþeye boðduðunda
salýncaklarýn gýcýrtýsýný duyamayanlarýn
uçan aðaçlarý neden hiç göremediðini de anlayacaksýn
insan kapýlarýný açýk tutmalý her zaman
açýk tutmalý ki
bir derviþ konaklasýn þehrinde
bir yetim doyursun karnýný
pervaneleri çoðalsýn kaldýrým ýþýklarýnýn
kýyýlarýna tekneler yanaþsýn
yoksa havanýn
yoksa suyun topraðýn ne anlamý olur ki
bir garip dünyadýr þehir
garip olan yaðmurdur
garip olan sudur
oysa suyun dili vardýr
çatýr çatýr taþlarý yarar
döndürür çarký buðdaylar un olur
garip olan
tenhada baþý göðe aðan
baðrý yaralý aðaçlardýr
mor çiçeklere durmuþ kekiklerdir
ocakta kükreyen alazdýr
ayazý ýsýtan odundur
garip olan insanýn deðiþmeyen hikayesidir
öyle ki kalbin ortasýna devrilir bazen
kendini yaka yaka hepten kül eder
sokaklarýn derin sýrrý vardýr þehirde
perde perde geniþler gökte
iþlenmiþ safir misali masmavi
sanki buðday baþaklarý gibi zihnimize asýlýr
acýktýrýr
susatýr
yollar birbirine çýkar þehirde
köprüleri kalabalýk
bulutlarý yaðmur yüklüdür
zamaný gelince kýþý yaþar
sobalar tüter umudunun yerinde
zamaný gelince
yaz çiçekleri bereket getirir betonlaþmýþ topraðýna
tramvaydan inip vapura koþarsýn
köprüler üstü ve kulelerin arasýnda
yaðmur sonrasý bulutlarýn altýnda
bir sýra kavak olup dizilirsin þehirde
baþýnda esen delice düþünceler
önünde deniz fýsýldar kulaðýna
masaldan çýkýp gelmiþ yaðmur tanesi
aklýna düþer
nokta... nokta...nokta…
aklýna neler düþer neler
sessiz ünlemler gelir
o ünlemler ki
her biri içi boþ onlarca hayalin resmidir
o resimler içinde ne denizler boðulmuþ
ne maviler solmuþtur
paslý yürekler gibidir terk edilmiþ þehirler
ocak yanmaz
duman tütmez
iþte bu sebepten gariptir
o þehrin kaldýrýmlarý
üþütür
üþürsün
redfer