sýrýlsýklam yaðmurlar sonrasý heyelan altýnda kalan düþ yorgunu mektuplarý arýyorum mevsim sonbahar ve ben üþüyorum
olmasaydý keþke oynak zeminde satýrlar dolusu aþk kaymalarý mahyasý bozuk bir dil susmasý gibi jilet kesiði kanamalarda yanýlgý üstüne yanýlgý sus diyor haykýrma kimselere senli öksüzlüðümü
ah keþke dilim hep seni sevdiðimi söylese her türküde nakaratý sen olan do si la mi fa yankýlansa gökyüzünde Ay karanlýða çekilse yýldýzlar þahitlik etse ve biz kaybetsek yolumuzu farketmesek yaný baþýmýzdan geçen hüzün kervanlarýný biz bize tutsak ama özgürce sevsek karanlýða inat birbirimizi
þimdi diyorum hemen þimdi bir yýldýz kaysa ve biz dilekler tutsak “Tanrým kýyma bize al götür buralardan keþfedilmemiþ coðrafyalara biz ki içimizde bir çocuk var ettik en koyusundan maviliklere tutkun
birimiz haylaz diðeri cadý iki deli býrak ta söylesin dile pelesenk aþk türkülerini”
ve sonra mutluluk harman yeri ben haylaz sen cadý ve yavaþ yavaþ sokularak birbirimize tüketsek en koyusundan mavilikleri
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.