ÖZE DÖNÜYOR İNSAN

Bu sular benimle dosttu yol vermiyor geçeyim,
Savrulmuþ kum taneleri gibi daðlar geliyor üstüme,
Uzaklarda koþan yýlký atlar bekliyor sanki beni,
Turnalar öterken geçmeliydim bu vadiden,
Yaralanmýþ bir beden içine gümülmüþ bir yürek,
Sýzlýyor göz kapaklarým uykusuz günlerin ardýndan,
Bukaðý mý vuruldu dilime kelimelere döküldü hüzünlerim,
Yürü be yüreðim sen bensiz ben sensiz yapamayýz,
Arýlar kovanda uðuldarken bir sabah vakti çaktý þimþek,
Heyecaným zirvede çakýr dikenleri mi yoluma dökülen,
Gün aðarmadan turaçlar ötüyordu sazlýklar içinden,
Berdi ve kamýþlarla yapýlmýþ fakir viranede geçen günlerim,
Acýmasýz çetin savaþlar ortasýnda býraktý umutlarýmý,
Güvercinlerim uçmuyor nerden gelecek müjdeli haber,
Rüzgârýn bahtý kararmýþ kasýrga esiyor sanki üstümden,
Isýrgan tarlasýna dadanmýþ piknikteki hindilerim,
Evsinim ayýlarýn ini mi umarým yanýltmýyor gördüklerim;
Alemin hüzünlü semasýnda çizgiye dönmüþ bulut kümeleri,
Yýrtýnan yabani hayvanlar mý yoksa patlayan volkanlar mý,
Bir aþkým vardý her adýmda karþýma çýkan engelleri atlayan,
Sevdamý kaybettim bu karanlýklarda acaba ben miyim yýkýlan,
Sadýk yârimin kara toprak olduðunu anladým Veysel’i dinlerken,
Emellerim törpülerken yüreðimi kýlýcým mý kýnýndan çýkan,
Mecnun gibi leylamý ararken Ferhat gibi daðlarý deldim ben,
Ey gönlüm kiminle çýktýn bu yola yalnýz gidiyorsun baksana,
Göðün katýnda taht kurmaktý hayallerim yere çakýldým,
Bu yer zihnime otað kurmuþ çýkamýyorum buradan,
Yetim çocuk gibi gözyaþlarým fýþkýrýrken burnumdan,
Alýp baþýmý gitmek istiyorum yýlký atlarla bu diyardan,
Zamanýn çözümsüz denklemi ben miyim çözülmeyen,
Elveda gidiyorum parçaladým zihnimi kuþatan otaðý;
Mayýn tarlasýnda tohumlarým vardý filize döndü,
Bir bahar sabahý yeniden çýkacaðým kara topraðýn baðrýndan,
Bulutlar suyunu býrakacak üstüme göðün boþluðundan,
Masum çocuklar gibi koklayacaðým çýkaný topraktan,
Toprak özüm solmasýn umutlarým özümle buluþmadan!
Erol KEKEÇ/ 31.10.2023/15.22/Namazgah-Ýst

Sosyal Medyada Paylaşın: