Rüzgârýn savurduðu yapraklar mý yere düþen, Bir bakýþ anlar mý yaðmur tanelerindeki insicamý Ulu çýnar vardý bu topraklarda gölgesinde çocuklar, Kuþlar cývýl cývýl halay çekerdi dallarýnda þafaktan evvel;
Gün batýmýný seyre dalardýk gölgemiz daðlardan büyük, Küçük bir zerreyken umutlarýmýz taþar giderdi kâinattan, Ulu çýnarýn hayaliyle geçerdik suyun gözesine varmak için, Arkasýna bakmayan cengaverdik bu karanlýklar gelmeden;
Nice yorulmuþluklarýn tadýna doymadan býraktýk anýlarýmýzý, Gün doðarken hafif bir üþüme yalnýzlýðýn titrek kollarýnda, Bir ömrü tüketirken zaman bu mýsralar mý þaha kalkan, Yanmasýn yaþam cehennemi sýrtlanmýþ gidiyor bu can!
Erol KEKEÇ/19.01.2024/Namazgah/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.