DÖNÜP BAKMADIN
Yüreðimdeydi, bendeki yerin,
Dönüp bakmadýn vardýn da gittin.
Þimdi boþ odam, dipsiz ve derin,
Dönüp bakmadýn, vardýn da gittin.
Bak gidiþinle, soldu çiçekler,
Örtülmez üstü, acý gerçekler,
Seni oynatýr, bir gün köçekler,
Dönüp bakmadýn, vardýn da gittin.
Her lokmayý ben, seninle böldüm,
Gözyaþý döküp, ruhumda öldüm,
Aþkýnla yanmýþ, bir avuç küldüm,
Dönüp bakmadýn, vardýn da gittin.
Ayrýlmak seni, mutlu mu etti,
Ruhun karanlýk, sözlerin ketti,
Sen sevmemiþtin, açýk ve netti,
Dönüp bakmadýn, vardýn da gittin.
Özbekoðlu bak, kafesi açtýn,
Hayale daldýn, kuþ olup uçtun,
Sen doðmamýþa, bir fistan biçtin,
Dönüp bakmadýn, vardýn da gittin.
25.10.2023 Ermenek, Yukarý Çaðlar
Durmuþ Ali ÖZBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.