aDı KaDıN SoYaDı GuRBeT/ III

Gülün endamýndan naðmeler saçýyordu dudaklarý
Kaþlarýnýn arasýna yetmiþ kat hüzün yuva yapmýþtý
Gamzelerinde gülüþü çalýnan çocuklar konaklýyordu uzun zamandýr
Her derde deva olan sabrýný gizlemiþti onsekiz ile seksenbirin gizemine
Gözlerinin denizini bulutlar istila etmiþti ondört þubat ve sekiz kasým sonrasý
Burnuna konan uçuþ böcüþleri yüzünü gülümsetiyordu acý bir tebessümle
Saçlarýnda masumiyet timsali papatyalar açýyordu inadýna
Bölük bölük keder kuþatmýþtý iki belikli kýzýn kalbini
Acýlar nöbet tutuyordu mutluluk rüzgarýnýn esinsitisi bile girmesin diye içeriye



Sevmek öyle iþlemiþti ki ruhuna
Bahçe yoluna yuva yapan karýncalara aþkla bakýyordu
Evini terkeden salyangoza bile basmamak için çaba harcýyordu
Ýki leylek geçsin sevinçten havalara uçuyordu yare götürecek diye
Minnacýk sevinçlerle mutluluk topluyordu yaralý benliðine
Öyle kolay deðildi yalnýz baþýna bütün hüzne sahip çýkmak
Yükü aðýrdý bu hayat yolunda
Yürümeye devam etti çocuklarý için
Hiç bir fedakârlýktan kaçýnmadý
Gerekirse daðlarý bile devirirdi onlarýn bir tek kahkasý uðruna
Adý Kadýn
Soyadý Gurbet
Kimsesizlerin Anasýydý...



nagihan

Sosyal Medyada Paylaşın: