Sonsuzluğun kanında yaraydı özlemek
rengim
Sonsuzluğun kanında yaraydı özlemek
Harf harf dikilmiþ
ruhu örten bir hüzün asýlý
o loskukta
Milyonlarca duygunun yanan kanatlarý var
o boþluðu ýsýtan ateþin baðrýnda
O boþluk içimiz
O boþluk biziz
Baþsýz bir kuþ ötüþüydü
aðýz içimde sesim
Kanatsýz arafý tavaf eden
Kuþ mezarlýðý
Kalbimin göç kapýlarýnda
Katman katman insan karasý
Ýyiliðe sevdalý olmadýk hiç
Kötülüðe körükledik içimizi
Peki
Kötülüðü doðuran neydi
Ýyiliði peydahlayýp peydahlayýp
Kürtaj ettiren
Tanrýnýn nefesi ensemizdeyden
Cehenneme yâr fýsýltýlara susmak niye dedi
acýnýn hücrelerine gömülen sesler
Gözyaþýyla aklanmýþ
Baðýþlanmýþ duygularýn
göç mevsimiydi içimiz
Ýnandýklarýmýzla kurþuna dizilen
Duygular akýttýk suya
Ömrüne çizilmiþ
Sonsuzluðun kanýnda yaraydý
özlemek
Tanrýyý koþarken
Yiten kanatlardý binlerce kuþ gagalý sevinçler
Tek nefeslik araf
doðmak ve ölmek
Kadýnýn bilinç altýnda
Prematüre yalanlar doðururken umut
Güvenin rahminde döllenmiþ kaypak sanrýlar acabalar
Ateþin derinliðini kazmak
hiçliðin
Düþüncenin
ateþ kuyularý dehlizler
Aklýn dirliðini didikleyen kronik korkular
Ölüm zarý üstünde renksiz bir suret
fikrin kozasýndaki tanrýlarýn nefesi
Bilinmezin ön sözü
Deliliðin gözkapaklarýnda rüzgardý kadýnýn adý
Kalbinin yâdý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.