Düzeni bozuk,çivisi çýkmýþ þu dünyanýn Kaybettim kendimi Tozlu raflarýnda bile bulamýyorum benliðimi Suskun dudaklardan dökülen kelimeler Eski bir kitabýn satýr aralarýnda kaybolmuþ Sahipsiz kalmýþ unutulmuþ gibi Kalemsiz yazýlan kaderim Oda silinsin gönlümün tozlu rafýndan
Gecelerdir sessiz feryatlarýmý duyan yok Senki vefasýzlýðýný hiç unutturmadýn yüreðime Mademki sevmeyi bilemedin Neden bu gözleri aðlattýn Haydi durma,çek ipimi celladým deðilmisin Sen tasalanma,ben kapatýrým gözlerimi Býrakmadýn yakamý senelerce Gün bitiyor,yorgun renkleriyle uzaklaþýyor ufuktan Gökkuþaðý,yalnýzlýðýmý alýyor benden Eller titriyor dramatik bir veda gibi
Tüm þehir,kaldýrýmlarda loþ lambalar yakýyor… Bu gece karasu denizi de boþ durmuyor, Yakamozlarýný yansýtýyor denizine Rüzgar tam kývamýnda estiði bir demde Çok sürmez mevsim döner, soður burda havalar
Ben bu karasuyu sevdim Dilerim sen gittiðin o yerlerde sevilmezsin Gülüþündeki özgürlüðünle kandýrma kimseyi Ýç karartan,ben buradayým dercesine Ýnsanýn ruhumu sýmsýký sarýp,daraltan Ben,ki sana sevmeyi öðretemedim Batýrdýn sen,doðan güneþim kayýp Gecelere,içmeye mahkum ettin beni… YEÞÝLIRMAK Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.