Dört Mevsim Aşk
Aþk bahardýr
Açýlýr çiçek çiçek bütün tonlarýyla
Dansa tutulur hayata dair ne varsa
Filizlenir sönmeye yüz tutmuþ umutlar
Bir baþka akar nehirler
Karlý daðlar bir baþka olur
Ve güzel kýzlara âþýk olunur
Bahardýr dedim ya
Aþkýn mevsimi olmaz gerçi
Biraz beklemeyi bilmektir aþk
Aþk yazdýr, solarken yapraklar
Direniyorsun, yemyeþil kalmaya
Güneþe, topraða ve suya ayný sevgiyi besliyorsun
Kurumamaya, ölmemeye direniyorsun
Yüreðinde besliyorsun aþký
Diri tutuyorsun yaþama sevincini
Aþk direnmektir belki de
Hazandýr aþk, dalda tutunan son yaprak
Rüzgârda, boranda, yaðmurda
Düþmemelisin iþte, düþmemelisin
Tutunacaksýn o dala yaþamak gibi
Tutunacaksýn baþka çaren yok
Umudunu kaybetme
Gün doðmadan neler doðar
Aþk biraz da sabretmeyi bilmektir
Aþk, iliklerine kadar kýþý yaþamaktýr
Ve ölümlüdür aþk, her þey gibi
Ama sen dilden dile dolaþmalýsýn
Bir efsane, bir destan olmalýsýn
Ölen bedendir, ölen çaresizliðindir
Sen yaþamak zorundasýn
Aþkýnla, umudunla, isminle
Kar yaðýyor bak
Üþüyorsun, sokul bana
Bu þehir seni hapsetmemeli, çýk
Aþk belki de bazen yoldan çýkmaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.