Bugün yine uðradým þarapçý mekanýna. Kimisi aþk öyküsü anlatýyor, kimisi Cumhuriyetin 100. yýlýndan dem vuruyordu.
Ortak noktalarýný yakalamaya çalýþtým. Tek söyledikleri þuydu; aþk, Cumhuriyet ve Asýrlar lideri; Mustafa Kemal Atatürk!
Bir diðeri dem vuruyordu; "Demokrasi ve özgürlük, bu ülkeye kolay kazanýlmadý!" diye.
Benim ise, anladýðým buydu ki; Bu topraklar, dincisi, dinsizi, baðnazý, yobazýyla kazanýlmýþ bir yurttur!
Peki, öyleyse, birlikte bu topraklarda yaþamak neden zordur?
Doldurun dedim. Doldurun da içeyim Kalecik karasý, öküz gözü þarabý.
Kýrmadýlar ve doldurdular dolu dolu bir kadeh. Ýçince þarabý, mest oldum! kendimden geçtim! Ama vazgeçmedim kutsalým saydýðým topraklardan! Mustafa Kemal’in bana býraktýðý Cumhuriyet’ten!
Birkaç dakika sonra, okundu minareden ezan!
Hadi Allah’a ýsmarladýk! Gidiyorum namaza! deyip, ayrýldým ben oradan!
Önce þadýrvanda abdest sldým. Sonra girdim camiye.
Bir hutbe vaktiydi ki, minderde imam; dem vuruyordu dinden! Dinledim imamýn söylediklerini! Üstelik te can-ý gönülden!
Söylediði tek þuydu; Taþ kaynattý! Aç kaldý ve þükretti!
Dayanamayýp da sordum; Peki sonuç ne oldu?
Anýnda cevap verdi! Onlar cennete gitti!
Ukalalýk bu ya; sordum cennet neresi?
Dedi; Cennet benden ötesi!
Anladým ki Cennet dediði yer yalan!
Döndüm tekrar þarapçý mekanýna!
Doldurdular bir kadeh. Sonra bir kadeh daha. Ýçip içip bayýldým. Cenneti arýyorken; Þarapçýda ayýldým!
Geride kalan cennet; Meðer CUMHURÝYET’ imiþ!
Geride kalan cennet; Meðer CUMHURÝYET’ imiþ!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.