UMUT TÜRKÜSÜ

Bir umut türküsü aldý getirdi buralara,
Kelebekler uçarken güller soldu avucumda,
Bahardý mevsim güzellikler topraða atýldýðýnda,
Bir çocuk doðdu kasýrgalarý koydu baðrýma;
Yanmasam yanýyor yüreðim içimde mahþerim,
Dumaný atamýyorum dýþarý kesildi nefesim,
Bu yangýnlara baðrýmý açtým ocak edindim,
Kaderim diye boyun büküp baþýmý eðdim;
Bir zamanlarýn durmayan dili konuþan bülbülü,
Kafese girmiþ kuþatmýþ etrafýný acýlar çemberi,
Olmadýk karanlýklar bulut gibi perdelemiþ gözlerini,
Aþiyanda umutlar parçalanmýþ daralmýþ göðüs kafesi;
Bu handa en deðerli ürünler acaba bezirgân baþýnýn mý,
Adý ile büyülüyor emiyor damarlarýmdaki kanlarý,
Benim için acýlar haný kiminin meskeni kýblesi,
Bu zindandan nasýl çýkaracaðým ben bu benliðimi;
Ýnsan ne ile yaþar derdi Tolstoy o da bulamamýþ belli ki,
Dünyanýz olursa zindan neyi nasýl bulacaksýnýz ki,
Yaþamak buysa eðer yaþýyorum iþte hem de hayvan gibi,
Neymiþ bu umut türküsü tacýmý tahtýmý harap etti;
Erol KEKEÇ/26.01.2023/11.34/Namazgah/ÝST

Sosyal Medyada Paylaşın: