GüN BaTıMı MANİFESTOSU ( ….)

Gecenin hýrt karabasanýnda kaybolmuþum,
Kitaplar dolusu düþüncelerle yüklü selfi’de.
Mevlana’nýn semasýna çaðýrmam ben,
Tebrizli’nin kanýnda kaybolmak istemem,


Miraç’tan bak, sýnýrlar yok sonsuzluða,
Bayraklarla örtülü gökler deðil arzular.
Aþklar silinir gözyaþlarýyla,
Savaþlarýn gölgesinde kara ve beyaz
Andersen’in masallarý gibi gerçek.


Yaþarken ölmek, ölülerle yaþamak aynýdýr,
Ölümün gölgesinde dans ederken hayat.
Gülme, bil ki gerçeklik acýmasýzdýr,


Adem topraktan, Havva Adem’den doðmuþ,
Ýsa Meryem’den deðil, sevgisizlikten bela.
Kelimelerle çýrpma yüreðini, acýmasýz cýmbýzlama,
Aþk tarihini tükürükten ibaret býrakma,
Günahlarýn gerdeðine her diþi býçak sýrtýdýr.


Beni düþünme, dokunduðum her çiçek soluyor,
Cennetlerden kovulmuþluðumda aþk diledim sadece.
Sevdiðim her þey ölüyor, anýmsa,
Kun fe yekûn, her aný deðerli kýl.


Karanlýklarý gýdýklayan bir düþ gibi,
Þiirlerim mezarlýk çiçekleri gibi kokusuz.
Sarayburnu’nda silme þiir gibiydi o gece,
Ay’ýn aydýnlýðýnda nefesler sona erdi pencerelerde.
Zenci bir mürekkep, paranoyalarý yaladý,
Deli mabed mumlarý söndü, firarýn gülüþünde
Arabalýda Nazým’la karþýlaþtým, insanlarla konuþuyordu,


Satýyordu insanlarý yerel bir gazete ile,
Ýnsanlarý ve sahtiyan beyaz Kudüs ile.
Necip Fazýl Kur’aným’a yakýndý, Bedri Rahmi’nin ilaç parasý cebinde,
Kaldýrýmlarda Esselam’a vuruyordu adýmlarýný, þiir çileleri uçuþuyordu.


Mehmet Hamdi herhalde kaptan þapkasýyla,
Gözlüklü ve zor durumda, Yahya Kemal Orostopol’unda dayak yiyordu.
Þiirler ’elde var hüzün’le dolanýyordu yüzünde, sis düdükleri çalýyordu.
Sombahar’da, gözlerim çýkartýldýðýnda,
Ölümsüzlük adýna yeniden dirildim.
Aklýma geldi, ölüm, geri döndüm,
Geri döndüm, bu soðuk gecede.
Tetik parmaðým sýzladý, anladým,
Bir adam, belki bir þairi alnýndan vurdu.
Göremedim, karanlýðýn içinde kayboldu.







Sosyal Medyada Paylaşın: