Size bakýyorum.
Size olanca dikkatimi toplayýp, yüzümdeki çocukluðu çizerek bakýyorum.
Güneþ gözlerimi alýyor. Saçlarýmýn sarýsý ýþýkta yýkana yýkana beyaza dönüþüyor.
Gördüðünüz gibi bir çocuk sayýlmam artýk. Dudaklarým büzülmüþ, yüzüm gergin.
Bana savaþtan söz edeceðinizi anlamýþ gibiyim. Aslýnda bu kadar tasalanmanýz gerekmezdi.
Biz nice savaþlar gördük.
Þaþýrdýnýz. Sizi anlýyorum. Benim bu konuda pek cahil olduðumu sanýyordunuz deðil mi?
Dudaklarýnýzýn kýyýcýðýna bir tebessüm yerleþti. Þimdi herhalde sokak savaþlarýndan,
mahalle savaþlarýndan, Saylonlulardan falan bahsedeceðimi düþünüyorsunuz.
Belki de saçlarýmý okþayýp Kadeþ Savaþý’ný soracaksýnýz bana.
Hiç zahmet etmeyin. Alnýnýzý kýrýþtýrýp benim anlayacaðým kelime ve kavramlarý aramanýz boþuna.
Sýkmayýn kendinizi.
Ýsterseniz önce ben baþlayayým.
Size mesela Tralikopteni Savaþý’ndan bahsedeyim.
Büyük bir meydan savaþýydý bu. Ah... Dudaðýnýzýn kenarýndaki gülücük geniþlemeye baþladý.
Bak sen þuna. Hem de meydan savaþý.
Ne sandýnýz ya.
Lakin bu bildiðiniz meydanlardan deðil.
Yeryüzünde, yeraltýnda, gökyüzünde deðil.
Sizi þaþýrtmaya devam ediyorum deðil mi?
Anlayýþlý anlayýþlý baþ sallýyorsunuz.
Vay canýna diyorsunuz içinizden.
içinizden “peki nerde imiþ bu savaþýn geçtiði meydan” diye soruyorsunuz.
Kala kala bir uzay kaldý, uzay savaþlarýndan bahsedecek diye umutlanýyorsunuz.
Tralikopteni Savaþý’ný ve benzeri pek çok korkunç savaþý gördüm ben.
Yaþadým.
Arkadaþlarýmdan bazýlarý bu savaþta öldü,birçoðu da yaralanýp sakat kaldý.
Ýþte yine silahlarýmý kuþandým.
Tahta tüfeðimi boynuma astým.
Gidiyorum.
Kardeþlerim, oracýkta, kenarda duruyorlar. Yere çömelmiþ oturuyorlar.
Yüzlerinde gölgenin gizleyemediði hüznü görüyorsunuz deðil mi?
Onlar olup biteni bütün açýklýðýyla biliyorlar ve vakur, mütevekkil beni uðurluyorlar.
Size esas duruþumu gösteriyorum.
Ellerim pantolon çizgilerinde, ayaklarým topukta bitiþik. Ýsterseniz bir de selam çakayým.
Tüfeðimin ipi sýkýyor.
Daha þimdiden omuz baþlarýnda, incecik kaburgalarýmýn üzerinde pembe çizgiler oluþtu.
Bu çizgiler bir süre sonra morarmaya baþlayacak.
Ellerim, dudaklarým ve yanaklarým moraracak.
Annemin Çarþamba pazarýndan aldýðý o eski-püskü kazak barut lekeleri,
þarapnel parçalarýyla delik deþik olacak.
Bütün bunlarý göze aldým gidiyorum.
Ben gidiyorum ama sizin bilgiç gülümsemeniz devam ediyor.
Siz bana, gidiþime ve savaþa dair ne çok þey biliyorsunuz amca.
Siz her þeyi biliyorsunuz.
Bildiklerinizi kitaplara yazýyor, mekteplerde okutuyorsunuz.
Radyolar, televizyonlar, konferanslar, partiler, bankalar, ikili anlaþmalar, uçaklar, füzeler,
kimyasal silahlar, bilgi teorileri, felsefeler.
Ben gideyim artýk.
Siz savaþla ilgili ve bana dair skeçler yazýn, teoriler üretin.
Senaryolarý ihmal etmeyin. Ýyi bir rol verin bana.
Nasýl öleceðimi ayrýntýlarýyla açýklayýn...
..
MUSTAFA KUTLU, Arka Kapak Yazýlarý,
Dergâh Yayýnlarý, 1995.
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.