ÇOCUKLARIM...
Ýþte benim çocuklarým,
Dünyadaki varlýklarým.
Ne de güzel görüntüler;
Ertürk, Günhan ve Erhan’ým.
Yýllar geçince aradan,
Ayrýldýlar hep sýladan.
Dede, Nine oldular da;
Gösterdi bize Yaradan.
Hakk’a þükür ki mutluyuz,
Gelecekten umutluyuz.
Güneþimiz, kar’ýmýz var,
Bazý bazý bulutluyuz.
Günler nasýl geldi geçti?
Zaman oldu, deldi geçti.
Hayat deniz, insan taka,
Kendince bir yolu seçti.
Lâkin sevgiler bitmiyor,
Çocukluklarý gitmiyor.
Rab’bim olmayana versin;
Üçü tam, biri yetmiyor...
17.Mayýs.2023
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.