Yemek yerken, su içerken, hava alýrken veya ölümü beklerken... Ne düþünür bebekler.
Havada barut kokusu Bebeðini emzirirken veya bir adým yakýnýnda bomba patlarken... Ne düþünür anneler.
Gökte kuþlar vurulurken Füzeler bulutlarý delerken veya binalar seri þekilde yýkýlýrken... Enkazdaki ölüler ne düþünürler.
Ýsrail diyorlar zalimler yurdu. Askeri var asker deðil bir zalim ordu. "Hamas" dedikleri kanlý katiller. Bunaklar, yaþlýlar karar vermiþler. Hep gözyaþý, hep ölüm bir Ortadoðu.
Ömər Yalçýn 22/10/2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.