BAZEN İÇİMDEN HAYKIRMAK GELİR

Bazen içimden haykýrmak gelir
bilmem ki neden
neden bu dünya kendini düþünür
gönlümde yeþil baharlar varken
sessiz sinsice aðlamak niye
yarýnlarý düþünmeden yaþamak
boþ bir odaya kapanmak
neye benziyor insan
bir sevdiði olmalý
seni düþünen arayýp soran
seninle gülüp seninle aðlayan
düpedüz yaþamak niye
insan kendiyle barýþýk olmalý
bir þeyler yapmalý
geçiyor zaman
bir de düþünenin yoksa
eyvah ki eyvah
sen boþa yaþýyorsun arkadaþ...
orada duran bir heykel gibi olsan
mevsimler yaþamadan kendince geçse
bir yaprak bile kýpýrdamadan
yaðmurlar karlar yaðmadan
rüzgarý içine çekmeden
hareketsiz bir yaþa olur mu ?
senin içini ýsýtan
bekleyen heyecan veren
bir sevgili sevenin olmadan
neye yarar öyle hissizce yaþamak...
güzelliðin þaha kalkmýþ dünyalara deðer,,,
bir gören olmadan
bahçendeki çiçekleri koklamadan
onlar büyüyüp meyve verdiðinde
umursamaman bile
hayat böyle yaþanýr mý arkadaþ...
akþam olduðunda baþ ucunda
bir bekleyenin yoksa eðer
saçlarýný okþayan þarkýlar fýsýldayan
yaþam için tüm güzelliði hazýrlasan
sen düþünmez gelmezsen eðer
o sevenler nerden bilecek
bir umutla yaþamalý
geleceði düþleyerek
insaný duyarlý kýlan da
iþte o bir sevgi deðil mi?...

Behçet BÜK
Sosyal Medyada Paylaşın: