bir ülkenin orta yerinde
baðdaþ kurmuþ oturuyorum
bu senin ülken de olabilirdi
yerle yeksan edilen þehirlerde sen de olabilirdin
ben de
önemli olan empati ve vicdan
hani diyorum þu an sokakta çalan
akortu bozuk kemandan ne dinlediðimi ancak sevgilim bilir
nasýl opera konseri verdiðimi
nasýl güldürdüðümü onu
ve nasýl aðladýðýmý en çok sevgilim bilir
eveettt bana dair her þeyi annemden ve babamdan sonra
sevdiðim adam biliyor
abartýsýz bütün þiirlerimi harfiyen ezberine de almýþtýr
eminim
sahi nerde kalmýþtýk
savaþýn esir aldýðý bedenlerde
en çok da zoruma giden
çocuklarýn
bebelerin
masum bakýþlarýnýn çalýnmasý
adil olmayan bütün sokak lambalarýnýn
bütün sokaklarý ayný sevecenlikle ýþýtmamasý
hani þu köþe baþýndaki kör lamba misâli
körelen zihniyetler de öyle
geçiyorum uzun caddenin en sað tarafýndan
maðazanýn en batýsýndaki boy aynasý ve ben
tanýyamýyorum kendini
üzüntü misafir olmuþ dudak kývrýmlarýma
zoraki bir tebessümle selamlýyorum içimdeki çocuðu
oysa ki prensesler gibiydim baba evinde
ayaðýmda kýrmýzý pabuçlarým
baþýmda papatyadan tacým
en çok fýndýklý ve kuru üzümlü çikolatasýný severdim gurbetin
bir de babamýn kaþýkla kiwi yemesini
ne bileyim iþte
Alaman sampuanlariyla yýkardý annem saçýmý
yüzüme de nivea krem
ipek gibi saçlarým vardý alaman þampuanlý
bebek gibi yüzüm nivea kremli
kimseler bilmezdi babamýn beni çok sevdiðini
ve herkesten çok bana güvendiðini
baban ve annem öyle özgüven aþýladýlar ki bana
çok güçlü hissederdim o zamanlar kendimi
sanki dünyanýn en zengini bendim
takdir , teþekkür , onur belgelerim , kitap ve baþarý ödüllerim
sýðmamýþtý babamýn elleriyle yaptýðý tahta dolaba
bu arada süper ötesi bir marangozdu babam
öyle böyle deðil
þip þak resmini çekip sanatçý parmaklarýyla devleþtirirdi eserlerini
konuyu galiba iyice daðýttým
ama hala alaman sanpuanýyla yýkýyorum sari saçlarýmý
yüzüme ise nivea krem sürmüyorum
sanýrým tek deðiþiklik o
hani beni benden soracak olursanýz
artýk tamamen gurbetteyim
ne babamýn geliþini bekleme lüksüm var
ne de caným istediðinde memleketime gidebilme ihtimalim
ne de annemin içime huzur veren ilahileri dinleme olasýlýðým
hatta ikisi imkânsýz artýk
o gemi çoktan kalkýp
beni öksüz ve yetim býrakýp
çookkk uzaklara gitti
ve bu savaþlarýn bitme ihtimali
insanlar kendi neslini yok etme derdindeyken
galiba çok küçük olasýlýk
matematik hesaplarýna göre de cevapsýz
aslýnda sevmekle baþlar her þey
önce insanýn kendini sevmesi ile
savaþýn asýl nedeni de
insanlarýn kendini sevme duygusundan mahrum olmasý
gözlerini imtihan ateþinin bürümesi
sahi biz þimdi neredeyiz
insanýn kendi kafasýndan uydurduðu
bir savaþ tanrýsýnin ellerinde miyiz
yoksa kendi çaresizliðimizle mi
boðuþuyoruz!!!
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.