Ölü Çocukların Ülkeleri...
Yaþanan zulme ses çýkarmak adýna yeniden eklemek istedim, affola... Ölü çocuklarýn ülkeleri… “Ceset kokularýna karýþýr korkularým,
Demir yýðýnlarýnýn çiðnediði siyah beyaz þehirlerin kan kýrmýzý sokaklarýnda…”
Sen, ben, hepimiz ve hatta kendileri bile uyurken
Ejderhalar çýkýp geliyor masallardan, mahallenin pencerelerine gecenin her yarýsý,
Bebeklerin düþlerine ateþler düþürmeye…
Göründüðü gibi deðil her þey artýk,
Hiçbir þeyden hiçbir farký kalmadý dünden kalan her þeyin…
Uzak zamanlarda sabahlar oluyor yine,
Bütün geceler kendi aydýnlýklarýnda boðuluyor birer birer,
Körpecik çýðlýklarýn üzerine
Tazecik güneþler gelip konuyor,
Masumiyet denen iðreti elbiseler içinde uyanýyor çocuklar taþ ve sapan kokulu sokaklara,
Hiçbir acý baþkasýndan acý deðil artýk, ama hiçbir acý da daha acý olmayacak
Dünden kalan her þeyden…
Yine rüzgarlar geçiyor limon aðaçlarýnýn nefesinden,
Ama kuþlar konduðu dallarý bulamýyor
Ayný gökyüzünün bir baþka sabahýnda.
Bir kýza
Bir kadýna vurulmak
Silindi akýl denen hayat kitabýnýn sayfalarýndan,
Artýk varsa yoksa vurulmak,
Vurulmak
Vurulmak ve hem de yeni bir hayata baþlamadan,
Gri sokaklarýn yýkýlmýþ duvar diplerinde.
Birden bire,
Birbirine yaslana yaslana yýkýlýr duvarlar kendi kendine,
Ama acýyla, ama sancýyla,
Kendi kendine
Ve kendi kentine…
Kendine ihanettir bilmez misin?
Kentine ihanet…
Serçe yavrularýnýn anneye açýlan aðzý gibidir
Avluyu hayata baðlayan paslý teneke parçalarý,
Ve çýðlýklarý yýrtýyor bombalarýn sessizliðini limon aðaçlarýnýn gözyaþlarýna karýþýp,
Ne hayatlar sahibini terk ediyor zamanlý zamansýz,
Kimi çocuk,
Kimi daha çocuk
Ve hatta kimi bir diðerinden daha çocuk.
Duvar dipleri can pazarý, oyun yeri, panayýr
Saklambaç oynanýr demirden kuþlarýn altýnda,
Yakalanan vurulur…
Kim koruyacak çocuklarýn yanýk tenlerine saklanmýþ saman sarýsý yüreklerini?
Yine aðlayacak hepsi hepsinden daha fazla,
Yine büyümeyecek hiçbiri birbirinden daha az,
Yine koþacak mayýnlar ve çiçekler arasýnda
Kendi ülkesinde kendisinin olmayan askerlerinden korkarak…
Ve yine…
Bir baþka zamana kalacak intifada…
Ölüm acýdýr,
Kimseler söylemedi ben kendim gördüm
Herkesin gördüðünden çok daha az…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.