göðün yýldýzlarý bezendi geceye
sisli bir çýðlýk kuþandý sükûtun rengini
yamalý düþlerin valsý baþladý ýslak duvarlarda
saatin tik taklarý kadar heyecanlýydý düþler
ay bebeksi gülümsemeyle
pencereden su gibi akarken
zamanýn kalbine
sýzýlý bir öpücük býraktý yalnýzlýk
kadýn tenine çöken rehaveti narin elleriyle sildi
düþünceli bir bekleyiþe býraktý ruhunun kanatlarýný
kalbinin tüm renklerini kararttý
kadýn sustu içine
aþkýn kelebekleri
soldu
zaman durdu
kadýn durgun bir göl gibi kýpýrdamadý
bakýþtýlar uzun uzun bir ömrü sýðdýrarak an’da
dýþarda yaðmur
kadýnda bir yangýn baþladý
ýslak avuçlarýnda telaþlý bir hüzün
kimseye duyuramadýðý çýðlýðýn hoyrat öfkesini
elleriyle boðdu kadýn
týkandý kalbi
can çekiþen hücrelerini kilitledi bir odaya
sesi titreyerek yalnýzlýk güzeldir diye fýsýldadý
masadaki mor menekþeye
durgun sessizliðin
rüzgârý dokundu perdelere
tuhaf kýpýrdanýþlar sardý kadýnýn bedenini
soðuk yataðýna uzanýrken siyah bir bulut eþlik etti gözlerine
belki de yanýlýyordu belki de cesaretsizdi
sýzlandý
çorak topraklar gibi
düþündü
insan kendi kalbinin katili olabilir miydi
yok yok bu bir rüya olmalý ya da korkunç bir kâbus
zihninin gitgellerinde sallandý kadýn týpký güz yapraklarý gibi
bulutlardan boþalmýþ yaðmurlar gibi aktý düþüncelerinden
zamanýn koþturan ayaklarýna takýldý ýslak gamzeleri
hayret hýzlanmýþtý vakitler
sonunda
gecenin uzun kollarý sardý kadýný
kadýn sarýldý kalbine kýzýl bir yýlan gibi
kalbinin kanatlarý çatýr çutur büyük bir gürültüyle kýrýlýrken
sesi soluðu hiç çýkmadý gecenin ölü kelebekler sokaðý
uykudayken
ayþe uçar
24102023
02:36