AĞLADI
Yýllarým geçince saçýmý döktüm,
Dizimde bað çözüldü, bedenen çöktüm,
Tüm olumsuzlarý içimden söktüm,
Dilimden dökülen aðýt aðladý,
Adýný yazdýðým kâðýt aðladý.
Ufuk çizgisinde bir kaþa döndüm,
Çiðnene çiðnene bir taþa döndüm,
Yolunu kaybetmiþ bir kuþa döndüm,
Yüreðim peþinde koþtu aðladý,
Hasretinle gözüm coþtu aðladý.
Kýrýlan kalbimin tamiri olmaz,
Senin de yaptýðýn yanýna kalmaz,
Solunca yapraklar yeniden solmaz,
Baharým güz oldu yaprak aðladý,
Bir damlaya hasret toprak aðladý.
Yürek depreminde aklým oynadý,
Kýrýldý kalbimin kolu kanadý,
Hayatýn gerçeði böyle sýnadý,
Anlýmda çatýlan kaþlar aðladý,
Gözümden dökülen yaþlar aðladý.
Özbekoðlu der ki; maziye baktým.
Bir yýldýz parladý gözümü diktim.
Anýlar canlandý resmini çektim.
Hayalin gözümden geçti aðladý.
Gam yüklü bulutlar uçtu aðladý.
23 Ocak 2023 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK
Kaþ, gaþ: Bir vadinin karþýsýnda uzaklarda yüksek sarp kayalýk, uçurumlarýn bulunduðu ufuk çizgisiyle kesiþen alana verilmiþ isimdir. (Ermenek yöresinde)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.