CUMHURİYET

CUMHURÝYET
Yusuf Yýlmaz
Ýþte ben!
Göðün Yüce maviligine doðru haykýrmak istediyorum:
"Cumhuriyet ,Cumhuriyet,
En büyük hurriyet!"
Bir sevgi büyütüyorum, þuraçýkta,
Mor çiçekler gibi duruyor içimde.

Fakat orda biri vardý,
Somurtkan, dertli bir duruþu vardý.
Onu bütün güzelliklerden mahrum býraktýðýmýz için bize dargindý;
Her þeyden yüz çevirip,
Derdini içine gömmek ister gibi bir hali vardý;
Eriyordu,
Sanki kuruyan bir ýrmaktý.
Yaklaþtým yanýna
--Ne o Kýzgýn mýsýn bana?
--Neden TC. tabelalarýný indirdin?
’Ne mutlu Türkün demek suç mu?
Andýmýz kimi rahatsýz etti?
Caminin hutbesinden kýlýç sallarken
Hiç utanmadýn mý?
’Ýki ayyaþ’ öyle mi?
--- Evet haklýsýn
Fakat bu yarasalar gece saklanýrlar,
Gündüz Atanýn önünde diz çökerler.
Nice fesliler geldi geçti,
Nice meczuplar sevgi niþanesi büstlerini
kýrmak istedi,
Baltanin saplarý ellerinde kaldý.

Ben bugün ’cihan’ gibiysem
Göðün hür maviliðinde
Hürriyetin tadýna variyorsam
Ve mutluysam
Ve bu zavallýlara aldýrmýyorsam
Bunu ’Cumhuriyet ’ e borçluyum.
Sen bana inanýyorsan
--- Hadi kalk ! Baþýný öne eðme !
Atiyi karanlýk görerek
Azmi býrakma;
Yüce dileðe doðru yürü.
Türklüðü yükselt, yücelt ve yaþat ki
Dostlar sevinsin, duþmanlar kahrolsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: