Acýdým Yalan deðil çok acýdým Ama Bir çiçeðin dalýndan düþmesinden Ya da bir kuþun topraða kul olmasýndan daha acýnasý deðildi halim Yine de kara bir delik gibiydim Yanýndan geçip giden hayatlarý yutmak istedim Sonra baktým insanlara Kýrýlan kalbimi saklamaya gerek yoktu Bir þekilde herkes kanýyordu sakladýðý yaralarýndan
Acýttým Yalan deðil çok acýttým Ýçimde bir kýyamet yeþerdi Sahipsiz Arsýz Tehlikeli Zifiri boyanmýþ bir yetim gibiydi gözleri Sözleri sonbahar gibi yapraklarý sararttý Bakýþlarýnýn deðdiði her yer kanattý Baktým gözlerine Varlýðý parçalanýyordu Baktýðým yerde ruhumu gördüm Acýdým Hem de öyle çok acýdým ki O yetim kýyametimi sýký sýký göðsüme bastým
Bendim o Benden daha fazla bendim hatta Canýmdan canýný nasýl ayrýcaktým
Üzerinden milyonlarca askerin geçtiði hýrpalanmýþ bir toprak gibiydim Kanlý savaþlar veriyordum her gece içimde Her yeni soru yeni bir katliama götüyordu beni Yetmedi hiçbir cevap Defalarca kendimi öldürüp öldürüp dirilttim
Öyle çok öldüm ki Bin yabancý büyüttüm içimde Dilimde þizofrenik bir kavga Bilmediðim dillerde küfürler edip Yaralar açtým kendime Ama Yaralý kalbimi saklayacak halim de yoktu Delilerin özgürlüðüyle kendimi ödüllendirip boncuklar iþledim kefenime
Öylece ulu orta Olduðu gibi Saklamadan Acýdým Kanadým Aðladým Baðýrdým Yenildim Kazandým Hem de öyle bir coþkuyla yaptým ki hepsini Bana bakanlar hiç þüphelenmedi içimde kýyameti taþýdýðýndan
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.