dahasý yok
görünen o ki
bizi bize baðýþlamamýþ tanrý
boþ atýp dolu tutmuþ
yorgun bir savaþçý
eli kire kana bulaþmýþ
çakallar susup, kurtlar ulurken
korkup kaçmýþ ebu cehil
alný secdeye deðmeden
gülmek diyorsunuz
gülmek ne zamandýr
uðramýyor buralara
Allah’ýn unuttuðu bu coðrafyanýn
utancýna benzer öyle bir ölüm sessizliði
dünyayý tek kale maçta
santrafor yapýp kýrdýrmýþ birbirimize
baðýþla bizi ufaklýk
-evvel zaman içinde
kalbur saman içinde
pireler barbar, dev(e)ler cellat iken
sizler annelerinizin beþiðini týngýr mýngýr sallar
savaþ barýþ nedir bilmez iken-
güzel abiler ablalardýk biz de
kaderine terkedilmiþ coðrafyanýn
cinnet mahallesinde
katýr gibi tepiþirken
üstünüzde fillerle devler
çiçekleriniz kurutuldu ya yok yere
henüz el bebek gül bebekken sizler
yazýklar, yuhlar olsun hepimize
daha ne kadar sürer
acýya karþý bu kanaatkâr
müebbet baðýþýklýk
gani gani rahmet
kirpiklerine y.onca kadýnýn
aðlamak diyorsunuz
aðlamak ne zamandýr
gözümde yaprak dökümü
aðaçlarýn dallarý üþüyüp titrerken
býcý býcý yapmýþ mazlumun gözyaþlarýyla yukarýdakiler
dað daða küser, taþ taþa
insan insana baka baka utanýr
sýðýnmacý yüzlük bir ampulün sevinci
dünyayý bile aydýnlatýr
biz istedikten sonra
herkesin gözü önünde
kapalý giþe oynarken savaþlar
karaborsada daðýtýlýrken
yaðmalanmýþ aperatif topraklar
eli dili baðlanmýþsa insanlýðýn
körebe oynaya dursun vicdanlar
minnoþ elinde pelüþ bir ayýcýk
yüreðimiz dayanýr mý buna
dahasý zulüm, dahasý kýyým
dahasý ölüm olsun amma
yapmaz düþman düþmana
azýcýk merhameti olanýn
ruhuna cümleten el fatiha
ben de gidiyorum birazdan
2500 devirde kuruttuðum gözyaþlarýný
aldým göðsümde yumuþattým
ant verdim sana çocuk
baþýna bomba, ayaðýna kurþun
yüreðine çakýl taþý düþürenlerin
yatacak yeri yurdu olmasýn
ne bu dünyada ne de ahirette
ne ölüsü imana gelsin ne dirisi
kýrk takla atsa da son nefesinde
kalbi yosun küf tutmuþlarýn
m.g
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.