Kanla Sevişiyor Acılar
Kendine siper arýyor daðlar, gövdelerinde mermi izi
Parçalanmýþ gökler rengini yitirmiþ bir yangýn ruleti
Sessiz öpüþlerin yalan hareminde acýmasýz rezillikler
Susuyorum gözyaþlarýmýn hýçkýrýðýnda, insan mý fani!
Kanla seviþiyor acýlar, aðýtlar daðlamýyor artýk yürekleri
Bir avuç su serpsem þu yüzüme, akýtýr mý ruhtaki kirleri!
Hangi masalýn yapraðýndaydý mutluluk, unuttuk sevgileri
Hüzünlü ruhumun asi hücresindeyim, açmayýn kilitlerimi
Mevsimler kýzýl çiçeklere gebe, kanla sulanýyor topraklar
Mermi namluda fahiþe, can almaya doymuyor ahmaklar
Satýlýða çýktý sahtekâr kalemler, itlere kul olmuþ yalakalar
Acýda, tasa ve sevinçte birleþmeyi unuttuk, koptu baðlar
Mutluluk kibirli bir düþmüþ, sarýldýk bencil tutkularýmýza
Esirgedik gönül selamýný birbirimizden, karýþtýk yalanlara
Yorgun ýþýklara daldýk yýllardýr, kandýrýldýk boþ torbalarla
Atalarýmýn sesi duyuluyor derinden, yorum yok olanlara
Utanýyorum insanlýðýmdan, hiçbir söz anlatamaz derdimi
Kehanet fýsýltýsý büyüyor içimde, kim kýrdý aþk dolu testiyi!
Boðazýmda hicaz bir yutkunuþ hayat, çamur örter mi sevgiyi!
Bitsin artýk þu ölümler, dört mevsim ekelim aþkýn çiçeklerini
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.