AYRILIK MEKTUBUM

Ve geceyi soludu yalnýzlýðým
Mýsralarýmda anýlarým paramparça
Sensizliðim çekilmez biliyorum
Beni sensizliðime býrakma gel !
Birer soluk gibi soluyor yýldýzlar
Zaman duruyor
Gecenin mor çiçekli göklerinde
Ne yapsamda, nereye baksam gözlerin duruyor
Yüreðimin her köþesinde

Sayamadým gittiðinden beri
Aylar mý, yýllar mý, asýrlar mý geçti
Mevsimler silindi gözlerimden hepten
Ýþte bir tek ayrýlýk yüklü sonbahar
Sen de bilirim saymaktasýn geçmeyen günlerini
Býrak düþünme artýk, bitecek bu ayrýlýðýn
Ne çözülür ki aðlamakla
Aylarca katýk ettim sabrýmý gözyaþlarýma
Ýsyanlarla, þu ayrýlýk þarkýlarýna

Hýçkýran yüreðimin þarkýsý bu duyduðun
Görüyor musun simsiyah akþamlarým
Gözlerini nasýl unutamýyor gözlerim
Bir tek mevsime sýðýndý ayrýlýklar
Gözlerim acýyor, ellerim, sensiz yüreðim

Tanýyamýyorum gözlerimi
Hep böyle miydi bu aynalar
Hüzün yaðmurlarý indiðini camlardan
Bilmiyordum
Kim demiþ bakýþlarýn siyahtýr diye
Gecenin ortasýnda bir yalnýz güvercinsin
Gözlerimde uçuþuyor hayallerimiz bak
Oysa sen gideli hiç sabah olmadý dünyamda
Bir yalnýz güvercin konmuþtu pencereme
Ýþte yine nasýl bakýyor gözlerime o
Týpký sana benziyor leylak kokulu havada
Bir müjde mi gördüðüm bu rüyalar
Yine doðacak mý penceremde güneþ !

Günay Koçak

20. 10. 2023
Sosyal Medyada Paylaşın: