bir þey söyle bana kalbim
içimdeki yangýna merhem olsun
çocuklarý, günahsýz insanlarý amansýzca vuranlarý
yerin dibinde yetmiþ kat zindana göm ki kalbim
tarihe geçecek bu anlar mýh gibi insanlýða ders olsun
bir daha böyle þeyler yaþanmasýn
uykusuz bir geceye daha çivi çaktým
göz çukurlarýmdan taaa kirpik uçlarýma kadar
gün yüzü görmeyen papatya saçlarýmýn
her bir teline hüzün yaðýyor al al
güldüremiyorum bir türlü ellerimin kederini
yetmiþ çað atlamýþ gibiyim son günlerde
adaletsiz dünyanýn neresindeyiz
sokak lambalarýnýn loþ ýþýklarýnda yaðmur damlalarý dans ederken
yýldýzsýz gökyüzünü seyrediyorum çýrýlçýplak gözlerimle
bahçenin hemen giriþinde solmaya yüz tutmuþ ortancalarýn göbeðinde
gecenin tahtadan beþiðine hüzün yarasý yuva yapmýþ
ortalýk kan , revan içinde
zaten dünyanýn da tadý kaçtý
öyle yazýp çizmekle de olmuyor
yas çaðýndayýz artýk
savaþlar moda oldu
beyin eformu diye bir þey kalmadý
ezber ve sanal yaþam insanlýðý satýn aldý
son’uç
mutluluktan ölebiliriz
alkýþlayalým mý kendimizi !!!
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.