17 Ekim geldi hazan mevsimi yine kuþlarýn göçe hazýrlanýþý gibi ben gibi koca çýnarlar bile döker dalýndan yapraklarý birer birer düþeriz topraða
þu acun diyorum kalu beladan beri nice kopuþlara þahitlik etti bizim kopuþumuz gibi
þu uçsuz bucaksýz gökyüzü örtse de umudun rengiyle üstümüzü tepeden týrnaða sensizlik yaðar yalnýzlýk dediðimiz tanýdýk bir ayaz üþütür yüreklerimizi tam da bu yüzdendir dilimizden dökülen sözcüklerde ki buz kesiði
sahi biz pas mý geçtik baharý ne çabuk geldi göç mevsimi ne zaman açtý kasýmpatý çiçekleri nedir bu korku neden titriyor dalda yapraklar
bak eli bastonlu silüetim bile karþýma geçmiþ dualar eder yorulur göçmen kuþlar ben çaresiz sen çaresiz mevsimler çaresiz gittiðin günden beri zaman susar vakti geldi galiba kuþlar dinlensin diye açayým kollarýmý
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.