Su hasretiyle çatlak, Bir yaný çorak, Bir yaný ateþ ihaneti Güneþ kayýp, saklý durur Utanýr, göstermez yüzünü Ve yýlan çýksa da baðrýndan Yine su diler dualarýnda.
Ateþ kývýlcým olur ölüm renginde Korkar yaðmurdan ve titrer topraktan Nihayet gözyaþý yüklü bir bulut gelir. Saðnak yaðar. Toprak derin bir iç çeker Dayanamaz bir yavru doðurur. Keskin göz, Acýyla yoðrulu bir yürek, Ve korku nedir bilmez, Bir yaný yaþamaksa hayatý, Bir yaný ölüm gibi... Ateþle sýnanýr, Kurþun dökülür, Daðlanýr göz, Ve ölümlerden geçirilir, Yaþar topraðýn çocuðu.
Ölse de yaðmur yaðar üstüne Ve üstüne gül biter Bu çocuk ihanetsizdir. Bu çocuk topraðýn, Ve suyun çocuðudur, Biraz delice Biraz sert bakýþlý Ve yalansýz....
03.11.2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan Turgut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.