kaðýttan gemileri
rengârenk uçurtmalarý
çocuksu kalbini
gurbetin hýrçýn sularýna býraktý
umudun rengi simsiyahtý
hayalleri uçurum kenarlarýnda yerle yeksan olmuþtu
aðlamak kaderinin çemberine sýk iðne oyalarla iþlenmiþti
kaçamadý kýrlangýç çýðlýklarýndan
büyüdü büyüdü
kocaman göðe sýðmadý
yetim ve öksüzlüðüne bir kez daha hüzün urbasýný giydirdi
zaten hiçlik jübilesinde yýllarca mastýr yapmýþtý
derken
...
doðruldu
dünyadan uzak bir yerden insanlýðý seyrediyordu
elimden keþke bir þey gelse diye iç çekti
aynadaki aksinde hýçkýrýklar raks ediyordu
ölen çocuklarýn
masum bebelerin suçu neydi
nasýl bir kindi bu
nasýl yokoluþtu insanlýk adýna
adý Kadýn
soyadý Gurbetti
yakýþtýramadý bunu ölen insanlýða...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.