BİR HÜZÜN MEKTUBU

Bu gece hüzün yaþlarý süzülür gözlerimde
Uçuk bir karanlýk baþlar penceremde
Gözlerimden sisli hatýralar dökülür yine
Ve her akþamýn baþlangýcýnda
Sensiz dökülen yaþlarýmla
Acýsý yokluðunun yudum yudum boðazýmda
Biliyorum ’ kader ’ deniliyor bu acýya
Beni yýllar yýlý bu ýssýzlýðýn, sessizliðin
Çýkmaz sokaklarýna iten yokluðun

Oysa gözlerin, gözlerimdeyken mutluydum
Yüreðim sevi bahçesiydi seninleyken
Hayallerim ulaþýlmaz renklerde
Yaþamýn en renklisi gözlerinde yitmiþtim
Hülyalar büyürdü gözbebeklerimde
Yarýnlara dönük düþler kurardým

Bak yine akþam olmakta
Kararmakta yaðmur yüklü gökyüzü
Gözyaþlarým yaðmur damlalarý gibi
Kýrbaçlar yüzümü

Hasretin ayrýlýðýn, bekleyiþim
Acýmasýz kurþun sýkýyor yüreðime
Aðlamak doyasýya aðlamak istiyorum
Bu gece son kez
Sabahýn ýþýklarýna eriþtiðimde
Gözlerini karþýlamak istiyorum
Özlem dolu yüreðimle
Oysa iþte bu akþam
Yine sensiz, yine çaresizim
Mutsuzluðun çýkmaz sokaklarýnda


Günay Koçak

17. 10. 2023




Sosyal Medyada Paylaşın: