GÜZ BOZGUNU YÜREĞİM

Nedendi bizim bitmeyen ayrýlýklarýmýz
Aðlýyoruz olmuyor, gülüyoruz olmuyor
Yüreðim titriyor, gelmen gerek oysa
Oysa bir kemanýn tellerinde çýðlýklarým
Ayrýlýk türküleri gibiyim radyolarda, yollarda
Bir bakýyorum dayanacak gücüm kalmamýþ
Alýp baþýmý yýkýlýyorum sokaklara

Sonra bir bakýyoruz
Güz bozgunu yapraklar dallarda
Ve de deðiþen saçlarýmýz geçmiþimizde
Alýp baþýmý bilemiyorum nereye vursam
Gitsem diyorum gitsem kaf daðýnýn ardýna
Ebabiller üstüme üstüme gelse

Utansýn hüznünden içimdeki ezgiler
Yalnýzlýðýn garibi, hüznün þairi deseler
Sonbaharda bülbül olsam
Gülümü arasam arasam
Ve çýksa karþýma bir akþamüstü
Günler geçmese böye, hep gözyaþý ile
Anlasam yaþadýðýmý
Aþk þarkýlarý süslese tüm bahçemi

Yýldýzlar geceyi süslese, ay halelense saçlarýnda
Bir çizgi çeksek seninle benim hasretimize
Yokluðunla dolu bir yaþ daha tüketmesem
Siyah gözlüm... yoksa
Mavi yangýnlar baþlamadan
Tutuþmadan yüreðim
Doðsa güneþ beklemeden penceremde
Eski bir þarký ýslanýp, kan oturmadan gözlerimde

Ne olurdu yanýmda olsan
Ne olurdu sanki, az sonra
Az sonra son yapraklarýný da
Koparacaðým zamanýn !


Günay Koçak

15. 10. 2023


Sosyal Medyada Paylaşın: