Ne zor þey sevgisiz yaþamak, Gözlerden düþen yaþlarla yanmak. Yürekte bir umut ýþýðý aramak, Sevgisiz bir dünyada kaybolmak.
Bir zamanlar sýcak bakýþlarla doluydu, Þimdi yalnýzlýkla çevrili odanýn köþesi. Sevgisizlik soðuk, acý bir rüzgar gibi, Yüreði dondurup içini boþaltýrcasýna.
Ama umutsuz olma, sevgi bir gün gelir, Gelir ve yeniden yüreðini ýsýtýr. Sevgisiz yaþamak geçici bir dönemdir, Yarýn yeniden sevgiyle dolar için.
Ne zor þey sevgisiz yaþamak bu dünyada, Gelincikler solmuþ, bahar soldu baðrýmda. Rüyalarým uykusuz, yýldýzsýz gecelerde, Gel sevdiðim, doldur bu boþluðu içimde.
Gel, yeniden yeþertsin bu solmuþ goncalar, Gönlümün karanlýðýný aydýnlatsýn yýldýzlar. Sevgiyle dolsun her an, her köþe baþý, Sevgisiz yaþamak ne zor, ne de kötü bir hâl.
Sevgiyle sar beni, bu yalnýzlýðý daðýt, Kalbimdeki buzlar erisin, sevginle içimi ýsýt. Ne zor þey sevgisiz yaþamak bu dünyada, Gel sevdiðim, doldur bu boþluðu içimde, hemen þimdi ama!
Sevgisiz dünya soðuk, yürekler ýssýz çöl, Bir gülümseme, bir bakýþla can bulur her ölü beden. Sevgisiz yaþamak, ne zor, ne de insana özgü bir yol, Gel sevdiðim, bu boþluðu doldur, aþkla dolu sevgi denen bir dünyada.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.