../ düş’müş

DÜÞ’MÜÞ

Yýllar sonra bu geliþin
Son gidiþmiþ anlamadým.
Yüzüme bakýp gülüþün
Anlýk düþ’müþ anlamadým.

Ben deðildim bu gördüðün
Gözümde ýþýk; kördüðüm
Gökyüzünden bana o gün
Yýldýz düþmüþ anlamadým.

Yüreðimin tek emeli
Bir daha tutsam o eli
Okþarken saçýnýn teli
Yere düþmüþ anlamadým.

Caný zamana deðiþtim
Bedeli ben ödemiþtim
Bir ara ‘veda’ demiþtin
Yüzüm düþmüþ anlamadým.

Sükut etmiþ dillerime
Þaþýyorum hallerime
Dokununca ellerime
Ateþ düþmüþ anlamadým.

Yaramaz çocuk gibiydim
Her bakýþýn talibiydim
Sanki arzýn sahibiydim
Þehrim düþmüþ anlamadým.

Görünse de kaygýlarým
Gözümde yok uykularým
Benden firar duygularým
Þehit düþmüþ anlamadým.

Her saniye sanki bir ay
Þaþýrttý seni her detay
Gönlümde yaþattýðým þey
Gözden düþmüþ anlamadým.

Birçok þey söyledim ama
Bak þimdi geldi aklýma
N’olur beni yasaklama
Çenem düþmüþ anlamadým.

Mucizeydi bir bakýma
Vuslat seçerken yakýna
Ben ‘gitme’ derken; aklýna
Yolun düþmüþ anlamadým.

Uyandým; bozuldu büyü
Galipmiþ gerçeðin gücü
Yine ayrýlýðýn yükü
Bana düþmüþ anlamadým.

Eylül’ 23 (27 Aðustos’un eseri)
Sosyal Medyada Paylaşın: