Hayatta nankör olmayan tek insan
Sensin, benim hüznümde neþe saçan
Dersin ‘Allah affeder iyi kul’san’
Baharsýn rengarenk çiçekler açan
Mutluluðumuz için hep çýrpýnan
Bizim için gece, gündüz çalýþan
Hastalandýðýmda yanýmda duran
Toprak gibisin annem can-kan katan
Asla yüzüne bakmaya doyamam
Güzel kalbini kimsede bulamam
Olamam senden ayrý hiç yapamam
Su gibisin; içtikçe kanýlmayan..
Hiçbir zaman desteksiz býrakmayan
Darda kaldýðýmda hemen koþan
Aðlayýnca benimle bir aðlayan
Bazen yaðmurumsun çöllere yaðan
Zaman- zaman boþluðumdan çýkamam
Geçer zaman; ah! kendimi tutamam
Ne yapardým ben, sen olmasan Anam,
Yakamoz sanki karanlýða doðan
Güllerin en güzeli sensin Annem
Yanýmdayken de bile özlemimsin
Senden ayrýlamam ki her þeyimsin
Canýmda can gibisin, caným annem
Ömür boyu ayýrtmasýn yaradan
Olmasýn hiç, hayatýmýzda hüsran
Senin olsun Anne, ömrümden kalan
Sultaným sen, gönlümün tahtý Annem
08/03/2008 ÜNZÜLE KOÇOÐLU
CANIM BABAM adlý þiir kitabýnda yayýmlanmýþtýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.