İNSAN OLMAK
Dünya tarihinde olmamýþ böyle vahþet
Nerde insan, nerde insanlýk, nerde ümmet
Ya Rabbim niye bu kadar aciz kaldýk
Oysa kendimizi de insan sanmýþtýk
Ýnsanlýktan nasip almayana niye býrakýldý meydan
Ýnsanlar öldü mü? Niye sesi çýkmaz hiçbir yandan
Kadýn sesi, çocuk sesi çýnlýyor kulaklarýmýzda
Hiçbir þey yapamýyoruz, taþ kesildik adeta
Gözlerimizin önünde katliam yapýyor lanetli kavim
Ayaklar atýna alýnmýþ, çiðneniyor Kur’an’ý Kerim
Emperyalistler gözdaðý veriyor bütün Müslümanlara
Korku, hepimizi sarmýþ, bir bir atmýþ kenara
Masum halkýn baþýna toplanmýþ Dünya’nýn zalimleri
Kahrediyor bizleri, Müslümanlarýn pýsýrýk idarecileri
Kandan, gözyaþýndan beslenir bütün müstekbirler
Etrafa korku salýp, tüm halký sindirirler
Ýnsanlýk öldükten sonra bu Dünya neye yarar
Ýnsan, kaybolan insanlýðýný hangi çöplükte arar
Bu Ümmet ne zaman ölüme tercih etti zilleti
Hani, ya biz yaþamazdýk ya da yaþatýrdýk adaleti
Mustaz’aflara diken batsa benim yüreðim kanar
Ýçimdeki dünyamýn tamamý tutuþur, yanar
Ýnancýmýzda, töremizde el kaldýrmayana vurulmaz
Alçaklarda, zalimlerde böyle acýma hissi olmaz
Bizim inancýmýzda dini sorulmaz mazlumun
Yaþama hakký vardýr yaratýlan her toplumun
Ýnsanlýðýný kaybetme ey insan! Kardeþ, bacý
Kaybedildi mi bulunmaz bir daha insanlýk harcý
Ey Ýnsan, olsaydý azýcýk vicdanýn, merhametin
Empati kurardýn, bu halleri bilirdin
Ayný familyaya ait hayvanlar bile birbirini korur
Hayvanlardan aþaðý olanlar ancak neslini bu kadar vurur
Tükürün bu müstekbirlerin, despotlarýn, zalimlerin yüzüne
Asla itibar etmeyin hiçbir muamelesine, hiçbir sözüne
Yok edelim bunlarý elimizle, sözümüzle, kalbimizle
Bu þekilde baþarýrýz, bir araya gelip tutuþursak el ele
Ya Rab kendimizi bulmak, baþarýlý olmak için güç ver
Hakký, hukuku savunanlarla muvaffak olalým beraber
Ya Rab insan olduðumuzu, insanca yaþamamýzý bize hatýrlat
Cesaretimizi, imanýmýzý artýr sürekli, kat be kat
14.10.2023-Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.