Hasretin Ağıtlar Yakılasıdır

Kar fýrtýnalarý sarmýþken her yaný
Karanlýk zifiri burcunda, þimþekler korku nöbetinde
Gaz lambasý ýþýðýnda ýsýnýr yürekler
Doðum sancýsýnda bir kadýn gebe
Yaný baþýnda ihtiyar ebe
Doðacak bir umut beklenir her sancýda
Dýþarýda üþür baba
Utanýr sevdiðinin acýsýný paylaþmaya
Oysa içinde volkanlar patlar
Ve beklenen umut
Fýrtýnadan kalan sessizliði yýrtarcasýna
Masum bir bebek aðlayýþý dolduruyordu
Ve Nûpelda kara bir günde merhaba diyordu,
Kapkara dünyanýn kör gözüne.

Ah Nûpelda, talihsiz çocuk
Doðdun, ülken ateþler içinde
Geceler korkuyu, gündüzler yasaðý öðretiyordu
Ve büyüdün.
Çocuk yaþta adam çilesi çektiðin
Ayaz soðukluðu kýzýla boyardý yanaklarýný
Rüzgârlar alýrdý saçlarýný
Ve de tertemiz yarýnlarýný.
Kara önlük kara hayatýn tacý
Yeþil lastiðin umudun rengini taþýr köyden
Yamalýdýr önlüðün, yamalýdýr umutlarýn
Gülünür sana, utanýrsýn
Oysa seni bahar kelebekleri bile anlayamaz.
Okulda siyah, fabrikada mavi önlük
Tarlalarýn tuzlu terli kadýný
Ekmeðin namus bekçisi
Seni sevmiþim, seni yüreðimde saklamýþým.

Rüzgâr karanfil yavrusu saçlarýný daðýtýr
Bir zemheriye tutulur aþkýn
Gülün diken acýsý olur her an yaþamak
Ve rahmet yaðmurlarýna karýþýr yaþlarýn
Yýkýlan ev deðil, bin gonca gül yürek
Vurulan, yolunu kaybetmiþ serçe kuþu deðil
Bin can, bin aðýttýr.
Hangi kirli el dokunabilir ki sana
Kurþun sýkýlsa bedenine
Utanýr senden ateþ, su, toprak, hava
Yedi iklim, on iki burç
Bir baþýna aðýtsýn yiðitlerin gönlünde
Bir baþýna sevdasýn yüreklerde.

Baharýn yedi rengi gelmiþ ülkeme
Kýzýl toprak yýllarýn yorgunu
Hürriyet, bir kuþ olur daðlarýmda
Uçarken kanadýndan vurulan
Dayanmaz olur, çocuk yüreði taþýr bu sineler
El vurmakla çürüdü bu dizler, bu umutlar
Sonra coðrafyam oldu alýnlarýmýz
Derin hatlar, derin acýlar
Ve derin aðlamalara yol oldu ceylan bakýþýmýz.

Ah Nûpelda, acýlarýn büyüttüðü çocuk
Yüreðin mayýn tarlasý, yüreðin aþk yuvasý
Ah Nûpelda, hasretin aðýtlar yakýlasý
Dört bir yanýnda kan izleri
Dört bir yanýnda ihanet lekeleri
Soðuk namlu, kör zindan hatýrasý
Bu lalelerin sümbül sümbül açmasý
Yürek sancým, Nûpeldam
Seni bahar çiçekleri bile anlayamaz
Benim seni anladýðým kadar.

Mezopotamya, kurak sahrada yitik sevdalarýn ocaðý
Bir öfke kurbaný bu canlar
Bir serseri kurþun sýcaklýðý bu kanlar
Hançer yarmýþ ki bu yüreði, ölümden öte
Yaþamak zor, yaþamak insancasýna
Yaþamak ülkemde hürriyet çýðlýklarý
Kara topraklarda açlýðý hissetmek
Ve ölen her insanýn acýsýyla topraða aðlamak.

Ah Nûpelda sevdiðim
Dokundukça gözyaþlarýna aðlamak tutar beni
Seni idam sehpalarýnýn kör gözüne vurur
Alnýmý topraða her koyuþta
Dört mevsim yedi iklimde buluþurduk.
Ah Nûpelda, köle pazarlarýnýn umut satýcýsý
Ve sen yaralý kuþ
Bir gün seninde destanýn söylenir
Bir gün umut þafaðý senide sarar
Ve aydýnlýða çýkar karanlýk yollarýn.

Keklik sürüsü avcý hattýnda
Ve ben þair, yüreði güvercin saflýðýnda
Kahpelik yazmaz kitabýmýzda
Kaç defa vuruldukta
Vurmayý öðrenemedik kalleþçe sýrtlardan.
Hep yarýnlara umut ektik çorak topraklara
Sonra paylaþmayý öðrendik hüzünleri
Nûpelda’nýn yanaðýndaki her gözyaþýnda.
Paylaþmayý öðrendik, kavga meydanlarýnda,
Seher vakti buyruk ölümleri,
Yaz sonrasý kýþlarý,
Kurþun sonrasý sýcaklýðý,
Yaðmur sonrasý aðlamayý...

Ah Nûpeldam, yürek belam
Sen aðlarken türküler aðlardý
Laleler, sümbüller, nergisler aðlardý.
Dudaklarýnda isyan þiirleri
Dudaklarýnda ölüm þerbeti
Ah Nûpelda, umudum, ülkemin kod adý
Kadýnlar bilirim yüreði kor ateþ içinde,
Boþ beþiðe aðýt yakan.
Çocuklar bilirim umudu yarýnlarýn.
Dost bilirim giderken aðlayan.
Ah Nûpelda bir gün sende aðýtsýz karþýlayacaksýn sabahý
Fidanlarýmýz yeþerecek
Bin yýllýk bir kavganýn
Kanlý sokaklarýnda.

Ah Nûpelda, sevdam, çocuklarýmýn annesi
Acýlarýn büyüttüðü ana
Sevdam, künyemde yürek belam
Ýnan ki seni kimse anlayamaz
Benim seni anladýðým kadar
Ah Nûpeldam bir parçam
Yüreðimdeki aþkýn kod adý.
Sosyal Medyada Paylaşın: