MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Yüreğim Yıkılıyor Gidişine
savaş karaduman

Yüreğim Yıkılıyor Gidişine



(10 Ekim 2015 Ankara patlamasýnda çocuðuyla birlikte ölen babanýn ardýndan)

Tam da barýþ tadýnda sarýlacakken
Tam da dumaný üzerinde tüten iki demli çay
Ve iki simit tadýnda paylaþacakken hayatý
Tam da el ele… Tam da gülecekken
Tam da göðün mavisine dokunacakken zafer iþaretlerimizle
Tam da barýþ dilinde merhaba diyecekken
Tam da güneþe… Tam da birbirimize dönecekken yüzümüzü
Kanýmýza susayan cellat parçalara böldü bedenimizi…
Korkunç bir gürültü ve parçalara bölünen korkunç bir çýðlýk…
Ýnim inim kývranan dehþet bir acý
Ve tenimize ve kalbimize saplanan derin sessizlik
Kalbimizde mini minnacýk þarapnel parçalarý
Gözlerimizde aðýr karanlýk -derin bir uykuya dalar gibiyiz-
Üþüyoruz -ne de çabuk soðuyor bedenimiz öyle-
Elimde kanýnýn sýcaklýðý…

Üzgünüm… Beni affet…
Dünyalar kadar çok sevdim de seni;
Bir gün olsun bir parkta birlikte oynayamadýk
Kanatlar takýp da uçurtmalarý kuþlar gibi uçuramadýk
Dallarýna salýncaklar kuramadýk hiçbir aðacýn…
Ah! Oðul… Bahar dalý gibi güzeldin de sen
Bir gün olsun
Dalýnda yeþil… Dalýnda çiçek… Dalýnda salýncak olamadým
Elimde þeker… Elimde oyuncakla odana dalamadým
Aaah ki ahh!
Sevinci yüzünden taþan bir baba tadýnda sarýlamadým sana…

Gitme… Kal
Gözlerim kararýyor
Yüreðim yýkýlýyor gidiþine…
Ne kadar güzel… Ne kadar çiçek ve ne kadar çok çocuksun sen öyle
-Karanlýktan… Yalnýzlýktan da korkarsýn þimdi-
Korkma… Dur hele… Bekle
Dün deðilse de… Hiç deðilse bugün
Cývýl cývýl kuþ sesleri… Ilýk ýlýk baharlar
Ve gülüþü bol bir baba tadýnda sarýlayým sana
Ah! Oðul
Ölsem de seni yalnýz býrakmam… Bekle beni…

10 Ekim 2020/ Savaþ Karaduman

11 Ekim 2015 tarihli Ankara gar patlamasýna iliþkin yazýmdan: “…Bir ara yine burnumda bir sýcaklýk hissettim… Burnum artýk iyice kanamaya baþladý… Helin (kýzým) boynundaki fularýný uzattý “burnun kanýyor, sil baba” diyerek, nedense kirlenmesin diye fular yerine kâðýt mendil istedim… Burnumun kanamasý durdu… Tekrar yardýma koþtuk… Ýkinci bombanýn patladýðý yerde üst üste düþmüþ insanlar arasýndan yaralý birini kaldýrmaya ve pankartýn üzerine yatýrmaya çalýþýrken kýzým Helin’in yýrtýnarak “üzerine basmayýn, üzerine basmayýn” uyarýsýyla altýnda küçük bir çocuðun cansýz bedenini fark ettik… Büyük ihtimalle kendi çocuðuydu ve korumaya çalýþýrken altýnda kalmýþtý… Ömrüm boyunca aklýmdan çýkmayacak bir baþka görüntüde bu olacaktý benim için…”

11 Ekim 2015 gazete haberlerinden: “Ankara gar patlamasýnda Birleþik Taþýmacýlýk Sendikasý üyesi Ýbrahim Atýlgan ve yanýnda getirdiði 9 yaþýndaki çocuðu Veysel Atýlgan hayatýný kaybetti.”

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.