Sýzýlý bulutlar toplardý seni beklerken ellerim Yosunlu taþlar biriktirirdim rüzgârla dertleþirken Susuþunun aðýrlýðýndan usanýrdý nadim yüreðim Gözlerine her baktýðýmda ben, çekip giderdin
Onca kayýp ormandý aþk, hicran yarasý gönlümde Kurumuþ su yataklarýnda umutlar arardý kuþlar Kýrýk aðaçlar gibiydi sana müptela sessizliðim Ardýndan hýçkýrýklara tutulurdum, sen bilmezdin
Eskimiþ seslerin ülkesiydi kimi aþk, alnýmda keder Kanatlý atlarla geçerdim tüm kâinatý, aþk sevimdi Küller serperdim ovalara, baharlarda toplardým Yangýn dudaðýnýn kavislerinde ben hep yiterdim
Ýsyan yakýþýrdý gecelere, konuþsak daðýlacaktý bulutlar Seni beklerdim soðuk odalarda, gelsen bayramdý günler Duymazdýn sesimi, erirdim kendi göðümün katmanýnda Ne zaman seni dilesem gönlüme, sen hep ayrýlýðý öperdin
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Labirent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.