Çağadamı

Sakýn gözlerini zamandan
Kehribarý görmesin yýldýzlý tanrýlar
Elem diyarýna düþünce çið damlasý
Hoþnut olursun çünkü fýtratýn böyle

Sen heyülasý bile mayhoþ bir seda
Karanfilin göðsünden imbiklenmiþ aþk
Ahlak ve edep üzerine yazýlmýþ risale gibi
Okudukça azamet okyanusunda kadýrgayým

ifriti ve mumu sen mi yaktýn?
üþüdükçe ruhun bunu mu yaparsýn ?
bilmem niçin hoþ kokar ebri kefin
kalemi okþayan elin öd aðacý misali

gece karanlýðýnda þafak aydýnlýðýnda
lüx lambanýn cama vuran
yaðmuru öðmüþtür gözlerin
kainata kuþku ile bakar
kýrýlmýþ kalemin

zahir ile hem-hal oldum
medresede göðün zincirini kýrdýk bu gece
çalakelam ettik durduk
devirdik çanlarý ilmi þarka getirdik bu gece
zahir ile zakiri severim
biri temizler biri süpürür
dimaða takýlan çöpleri

gökte uçarken kimin kanadýna takýlmalýsýn ?
unutma kanatlarý altýnda iken
güvensiz hissettiðin bir kuþ
özgürlüðüne kanat çýrpamaz
tutsaklýðýn senin zulmündür
ve zordur kanatsýz kuþ olmak

öd aðacýndan tespih tanelerini
avucuna saklar salacakta sallanýr sallanýr
öper kuþlara verir buðdayý
serçeler onun parmaðýný pusula eyler
kimsesiz olduðu kadar
kimsesi de vardýr
þiir de yazar ama bu çaðda deðil
aslýnda çað onu cahil etmiþtir
o çaðýn alimidir !

Þererin çýksa ne olur göðe yýldýz olamaz
derdi derd-bâz eyleyen kalb kubbesinde olamaz

Sosyal Medyada Paylaşın: