Sonsuzluða giden yolu bulmak için çýrpýnan, Hayat yokuþlarýnda ter, kan içinde kalan. Ufacýk bir rüzgarla, ömür boyu savrulan Çaresiz, bitkin, yapayalnýzdýr insan.
Ölüm denen gerçeði yenemez ki hiç kimse, Boþuna uðraþmayýn girecek herkes kabre. Nasýl! Çocuklar doðuyorsa insanlar ölecektir. Bu umutsuz çýrpýnýþlar orada bitecektir.
Dünyanýn acýmasýz çarkýnda dönüyorsak Ufacýk bir þeyden hisseler alýyorsak. Dünyamýz, ay, atmosfer ve yýldýzlar Sonsuzdur ulaþýlamaz, engebelidir yollar.
Ne kadar çabalasan eriþemezsin o yere, Gerçek hikmet inan ki ne yerdedir, ne gökte. Anlatýyor sonsuzluða giden yollarý KUR’AN, Bu, ne bir sýrdýr, ne gizlidir, apaçýktýr bu beyan.
Bak kuþlar cývýl, cývýl çiçekler açmýþ, Ýnanan eller semaya doðru kalkmýþ. Dua ederek kalpten, aðlasýn herkes Çünkü bu yol inan ki yalnýz orda bitecek. ZALOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
zaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.