Kimi zaman aklar yaðmýþ saçlarýnla aldýrmadan, Gecenin sabaha küfür eden hayli geç kalýnmýþlýðýna, Sahra çölüne dönmüþ ömürüne esen seher yeline...
Ne bilsin hasreti mum olmuþ yanar baðrý sinende, Özleminin damarlarýnda dolaþan kana karýþtýðýný, Dönmüþsün naaþý ortada kalmýþ aðlayaný olmayan faniye...
Ne bilsin o an sorgusuz sualsýz dünya kabir olur sana, Özlemin muhasebesi almýþ seni götürmüþ anýlarýn derinliklere, Çok özlediðini söylemek istediðini ama söyleyemediðini,..
Ne bilsin kendini haram kýldýðýný uzak durmak zorunda kaldýðýný, Seni hazanda býrakýp baþka baharlarda baþkasýna gül olup açtýðýný, Baþkasýnýn yanýnda vede kollarýnda mutlu olmayý seçerek seni öldürdüðünü...