Baðrýnda ýzdýrap taþýyan garip eskici Mekaný viran, bütün duygularý tarumar. Dileði rýzk’dýr, bütün harcadýðý emeði... Zenginin katý kalbi, onunsa Allah’ý var.
Sanki dert hamalý, sýrtýnda yük taþýyan Gidilmez uzak yollarýn yolcusu gibidir. Dalgýn gözler de mazidir ruhunu okþayan Onu bende dev yapan, o yüce sevgisidir.
Ayak’lar nasýr, elleri bildiðimiz türden Bilinmez nasýl kurtulur, çile denen yükten. Ýhtiyar eskici, ah! seni tanýmasaydým Izdýrap vermezdin inan, bu fikir yüzünden.
Çok geçmedi bir kýþ günü, göçtü bu diyardan Gönlüm ne ki, ruhuma kazýdým eskiciyi. Yaþarken hep garipdin, ey! asil, güzel insan Ardýndan aralarým, hasret denen perdeyi.
.................... K.Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.