Uyuyan gece de sessizdi ýþýksýz sokak Kaldýrým da haykýrdý, bilinmeyenin sesi. Ne gezerdi bu saat de bir katýksýz salak? Belli ki kýzgýn, duman tüttürüyor nefesi.
Yalpalayýp durdu bir adam ýssýz köþe de Manalar yükledi, göz süzdüðü gökyüzüne. Yasladý sýrtýný mermer döþeli sebile, Daldý, dalgýn bir edayla uzunca bir süre.
Odur ki çok kederli, vardýr bir meselesi Küredi ayaklarýyla yerdeki topraðý. Bir vefasýz kadýnmý, bütün bu debdebesi? Birden sýyýrdý dalýndan kurumuþ yapraðý.
Herkesin rüyasýnda varsa bir kül kedisi Hakký yok kimsenin, çiðnemeden hazmetmeye. Belli ki geceye düþmüþ taþra efendisi, Baþlar kendini bir suçlu gibi mahfetmeye.
Kendini suçlayan meçhul, elleri cebinde Geldiði yere, bilinmez diyarlara gitti. Yere düþen kuru yaprak dost oldu sebile Yazýk ki "pir" mesele, "har" baþladý "köz" bitti.
...................... K.Kurultay
Sosyal Medyada Paylaşın:
KURULTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.