KüÇüK MuTLuLuKLaR

kadýn mahmur bakýþlý bir sabaha daha uyanmýþtý
önce kalkmak istemedi yataðýndan
onu zorlayan hatta inadýna kalkýp
temiz havayý doldurmalýsýn ciðerlerine diyen bir ses
kulaklarýný linç edercesine baðýrýyordu
adamdý bu haklýydý
kadýnýn yoksa kendine geleceði yoktu
çünkü hemen boþluða býrakýrcasýna vazgeçebiliyordu her þeyden
en çok da kendinden



uzun uzun baktý aynadaki suretine
karþýsýnda gülmeyi unutmuþ bambaþka biri vardý
hemen gülücük doldurdu dudak kývrýmýndaki gamzelerine
hah tamam þimdi oldu dedi
birazdan on kilometre yürüyüþ yapýp
taaa içerlerine adrenalin doldururdu
doðadaki ördekler, martýlar, kuðular, güvercinler sayesinde



meselâ dün eis cafede en mutsuz anýnda bembeyaz kelebek
nasýl da saç tellerine konup hüznün yangýsýndan öpmüþtü
küçük mutluluklar biriktirmeye devam dedi kadýn
birike birike dað olur
hýçkýrýklarýma derman olur
bir de adam tutarsa gökyüzünü tam ortadan ikiye bölen ellerinden
yazgýsýnýn yetmiþ ceddine miras kalan acýsýný da dindirirse
hayat ona da minnacýk tebessümle gülerdi belki
çünkü adam onu hep güldüreceðine söz vermiþti
bir zamanlar
gerçek masalýn en gizemli yerinde
aþka kanatsýz uçarken kadýn.




nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın: