Yine vuruyor saat, geldi akþam sekizi Çalýyor acý türkü telde sazýmsýn anam Ayný ateþ içimde Temmuz’un on dokuzu Yanýyor alev alev dinmez sýzýmsýn anam.
Yakýþtý mý hiç öyle býrakýp terk ediþin Neden yalnýz býraktýn sebebi ne bu iþin Hasretin bekliyorken aceleyle gidiþin Guzum derken dillerin bitmez nazýmsýn anam.
Hangi sevda dindirir senin bitmez acýný Gökyüzü hep karanlýk bulut kaplar içimi Yüzü benli sevdiðim o da kesmez sancýmý Ýçin için aðlarým iki gözümsün anam.
Biri vardý uzakta beni meftun eyleyen Tahiyyât’ta eðilip bir de selam söyleyen Fatihalar okuyup ayn-ý rahmet dileyen Sanki sendin sureti çýkmaz izimsin anam.
Çok çektin çilesini dünyanýn çok bilirim Hep resmine baktýkça seni bende bulurum Desen ki gel yanýma inan gurban olurum Bedenimde kavrulan cansýn, özümsün anam.
Sanki bir þey anlatýp yüzüme gülüyordun Son nefesinde bile yavrunu bekliyordun Gözün açýk giderken göreceðim diyordun Çoðu gitti ömrümün kalan azýmsýn anam.
Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Tahiyyât : en güzel dualar etmek. Ayn-ý rahmet : rahmetin ta kendisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.